- Δυρράχιο
- I
(αλβαν. Dürres). Πόλη (182.988 κάτ. το 2001) της Αλβανίας και πρωτεύουσα του νομού Δυρραχίου (827 τ. χλμ., 247.354 κάτ.). Είναι χτισμένη στα βόρεια του ομώνυμου κόλπου, στην Αδριατική θάλασσα. Απέχει 20 χλμ. από την πόλη των Τιράνων, της οποίας αποτελεί επίνειο. Είναι το σημαντικότερο λιμάνι και το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Αλβανίας, ενώ αποτελεί έδρα μεγάλων καπνοβιομηχανιών και βιομηχανιών ελαιουργίας, οινοποιίας, ειδών διατροφής και παραγωγής πλαστικού.Ιστορία. Το Δ. ταυτίζεται με την αρχαία αποικία των Κερκυραίων, Επίδαμνο. Το 229 π.Χ. η πόλη κατελήφθη από τους Ρωμαίους και μετονομάστηκε σε Δ. Εξαιτίας της γεωγραφικής του θέσης, το Δ. γνώρισε ιδιαίτερη ακμή και αποτέλεσε την αφετηρία της Εγνατίας οδού, η οποία διερχόταν από τη Θεσσαλονίκη και κατέληγε στην Κωνσταντινούπολη. Μετά τη διαίρεση του ρωμαϊκού κράτους σε Ανατολικό και Δυτικό, το Δ. εντάχθηκε στην Ανατολή και από τότε γνώρισε τις εισβολές διαφόρων βαρβαρικών φυλών. Το 478 κυριεύτηκε από τον βασιλιά των Οστρογότθων, Θεοδώριχο. Επί αυτοκρατορίας Αναστασίου (491-518) περιήλθε στην κατοχή των Βυζαντινών, οχυρώθηκε με τριπλή σειρά τειχών και κοσμήθηκε με πλήθος κτισμάτων. Επί Ιουστινιανού έγινε έδρα του ενάτου θέματος και εντάχθηκε στο φιλόδοξο πρόγραμμά του για την οικοδόμηση φρουρίων, που αποσκοπούσαν στην ασφάλεια της αυτοκρατορίας. Στα τέλη του 10ου αι. την πόλη κατέλαβε o τσάρος της Αχρίδας, Σαμουήλ, αλλά το 1005 επανήλθε στη δικαιοδοσία των Βυζαντινών. Το 1082 οι Νορμανδοί, με αρχηγό τον Ροβέρτο Γυισκάρδο, εισέβαλαν στο Δ. Μετά τον θάνατο του τελευταίου, οι Βυζαντινοί κατόρθωσαν να ανακαταλάβουν το Δ. και να το διατηρήσουν υπό την κατοχή τους για έναν ολόκληρο αιώνα. Τον 13ο και 14o αι. έγιναν διαδοχικά κύριοι της πόλης οι Βενετοί, οι βασιλιάδες της Νάπολης, Μαμφρέδος και Κάρολος A’ ο Ανδηγαυικός, o βασιλιάς της Σερβίας, Ούρεσης Β’, καθώς και οι Τανούσιος, Κάρολος και Γεώργιος Τόπια. Από το 1392 έως το 1501 παρέμεινε στην εξουσία των Βενετών, οπότε πολιορκήθηκε και κυριεύτηκε από τους Τούρκους, στην κατοχή των οποίων παρέμεινε έως τον Α’ Βαλκανικό πόλεμο. Στην περίοδο μεταξύ 1913 και 1921 αποτέλεσε την πρωτεύουσα του αλβανικού κράτους και τον Απρίλιο του 1939 χρησιμοποιήθηκε ως ναυτική βάση από τους Ιταλούς για τις επιχειρήσεις τους εναντίον της χώρας μας.IIΟρεινός οικισμός (υψόμ. 800 μ., 299 κάτ.) στην πρώην επαρχία Μεγαλοπόλεως του νομού Αρκαδίας. Βρίσκεται σε δασώδη περιοχή, κοντά στα όρια με τους νομούς Μεσσηνίας και Λακωνίας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Φαλαισίας.
Dictionary of Greek. 2013.